Do zadań, którymi organizacja się zajmuje należą m.in.:

• Reprezentowanie interesów członków wobec terenowych organów władzy oraz  administracji państwowej, organizacji społecznych i gospodarczych.
• Udzielanie zakładom rzemieślniczym małej i średniej przedsiębiorczości pomocy przy wykonaniu działalności w grodze udzielania porad, informacji, wystąpień i interwencji.

• Współpraca z władzami oświatowymi i szkołami zawodowymi z zakresu dokształcania teoretycznego uczniów, wykonywanie nadzoru nad przebiegiem przygotowania zawodowego w rzemiośle pracowników młodocianych.
• Delegowanie przedstawicieli rzemiosła do organów kolegialnych oraz do organizacji społecznych.
• Udzielanie informacji dotyczących warunków wykonywania działalności oraz udzielania pomocy organizacji uruchamiającym zakłady w szczególności młodzieży wyszkolonej w rzemiośle.
• Prowadzenie działalności socjalnej, kulturalnej i oświatowej dla członków Cechu i ich rodzin.
• Rozliczenie kompleksowe refundacji wynagrodzeń młodocianych oraz dofinansowań kosztów kształcenia.

 

 

 

Tradycje rzemiosła tureckiego sięgają XVI wieku.

 

Najstarszy świadectwem działalności rzemieślniczej Truku jest akt nadania Przywilejów, Praw i Obowiązków Cechowy Szewskiemu w Turku przez Arcybiskupa Gnieźnieńskiego z 1539 roku.

Kolejnym wydarzeniem historycznym, wiążącym losy miejscowego rzemiosła z dziejami miasta było osiedlanie się w Turku tkaczy z Cechu i Saksoni.

Na przełomie XIX i XX wieku rzemieślnicy stanowili najpoważniejszą siłę ekonomiczną i polityczną naszym mieście. Odrębne Cechu zrzeszające min. Szewców, krawców, stolarzy i tkaczy zajmowały się ewidencjonowaniem uczniów, poręką nad szkoleniem w rzemiośle i wyzwalaniem czeladników. W 1917 roku utworzony został Chrześcijański Związek Rzemieślników, którego prezesem był późniejszy burmistrz miasta Władysław Kaczorowski majster tkacki. Również następnymi prezesami tego Związku byli rzemieślnicy związani z urzędem burmistrza – Franciszek Stawicki piekarz ( od 1925 do 1932 roku) i Ignacy Ścibor stolarz (od 1932 do 1939 roku).

Związek prowadził ożywioną działalność kulturalną. W 1918 roku powstała sekcja dramatyczne, której szybki rozrost skłonił władze Związku do podjęcia decyzji o budowie Sali teatralnej. Obiekt ten będący własnością Związku  zbudowany został w ciągu dwóch lat dzięki ofiarności mieszkańców, a zwłaszcza dzięki pomocy pewnego amerykańskiego rzemieślnika żyjącego dawniej w Turku. W 1924 raku w siedzibie Związku przy ul. Kaliskiej założono bibliotekę oraz uruchomiono „ Przedsiębiorstwo kinematograficzne”.

W 1927 roku ChZR zmienił nazwę na Związek Rzemieślników Chrześcijan w Turku. Z inicjatywy Związku założono Spółdzielczy Bank Rzemieślników i Kupców, a w 1933 roku uruchomiono przy tym banku bezprocentową kasę pożyczkową.

W 1939 roku Związek liczył ok. 300 członków. Po II wojnie światowej zwierzchnikami rzemieślników byli kolejni prezesi Powiatowego Związku Cechów : Józef Kozłowski piekarz (1945), Kazimierz Koczański szewc (od 1945 do 1948), Tadeusz Malinowski, który w związku z rozwiązaniem Związku stał na czele komisarycznego Zarządu w latach od 1948 do 1953, Kazimierz Mielczarski stolarz (od 1953 do 1956). W następnych latach odtworzona została dawna struktura Cechu, na czele której stał Starszy Cechu. Funkcje Starszego Cechu sprawowali kolejno: Tadeusz Kocik rymarz (od 1956 do 1998), Włodzimierz Stasiak ślusarz (od 1968 do 1980), Wojciech Basiński zegarmistrz (od 1981 do 1988), Józef Grzelczak krawiec (od 1989 do 2001) i ponownie Wojciech Basiński zegarmistrz (od 2001do nadal).

W 1965 roku wybudowano nowy budynek Powiatowego Domu Rzemiosła przy ul.Kaliskiej 47.

Środowisko rzemieślnicze zwracało zawsze szczególną uwagę na symbole swojej tradycji i powagi tego stanu. Odzwierciedleniem tego jest ufundowanie przez poszczególne grupy branżowe sztandarów, które mieszkańcy Turku mogą oglądać często podczas uroczystości kościelnych i patriotycznych. Dwa najstarsze sztandary przechowane są w Muzeum Rzemiosła Tkackiego tj. sztandar Chrześcijańskiego Związku Rzemieślników z 1917 roku, sztandar piekarzy z 1914 roku, sztandar kowali i ślusarzy z 1947 roku, sztandar tkaczy ufundowany w 100-lecie powstania rzemiosła tkackiego w Turku tj. z 1928 roku, sztandar szewców i cholewkarzy z 1953 roku, sztandar krawców z 1948 roku, sztandar stolarzy z 1958 roku oraz Cechu Rzemiosł Różnych w Turku z 1965 roku.